Կյանքում չհանձվեք, երբ սկսել եք մի բան` ավարտին հասցրեք. Եվրոպայի փոխչեմպիոն Մերի Թումասյան

Հարցազրույց

Կյանքում չհանձվեք, երբ սկսել եք մի բան`ավարտին հասցրեք. Եվրոպայի փոխչեմպիոն Մերի Թումասյան

Փոխչեմպիոնի հետ մեր զրույցը պատմություն է նրա անցած ճանապարհի մասին՝ առաջին քայլերից մինչև սպորտային բարձունքներ։

Արմինե Գրիգորյան

-Կպատմե՞ք մի փոքր Ձեր մասին։

-Ես Մերի Թումասյանն եմ, ծնվել եմ 2002 թվականի դեկտեմբերի 26-ին Գյումրի քաղաքում։ Սովորել եմ Գյումրու համար 5 հիմնական դպրոցում, 9-րդ դասարանը ավարտելուց հետո ընդունվել եմ Օլիմպիական հերթափոխի՝ պետական մարզական քոլեջ, այնտեղ 4 տարի սովորելուց հետո ընդունվել եմ Շիրակի պետական համալսարանի Հասարակական գիտություններ ֆակուլտետի ֆիզիկական դաստիրակության և սպորտային մարզումների բաժին, այժմ երկրորդկուրսում եմ սովորում։ Հուսամ, ավարտելուց հետո կկարողանամ իմ սիրելի մասնագիտությամբ աշխատել։

Մերի Թումասյանի լուսանկարը՝ իստագրամյան էջից

-Ինչպե՞ս որոշեցիք զբաղվել հենց այս մարզաձևով, ի՞նչն էր Ձեզ ոգեշնչում։

-Սկզբում զբաղվել եմ թեթև ատլետիկայով, բայց այդ սպորտաձևում ինձ չէի գտնում։ Երբ իմացա, որ համադասարանցիս գնում է ծանրամարտի, մայրիկիս համոզում էի, որ գնամ, բայց չէր համաձայնվում։ Նույնիսկ ուսուցիչներս էին համոզում, որ գնամ։ Որոշ ժամանակ անց ստացվեց` մայրիկս համաձայնվեց, ես էլ սկսեցի հաճախել ծանրամարտի։ Երբ հեռուստատեսությամբ դիտում էի ծանրամարտի եվրոպայի աառաջնությունը, թե ոնց են մեր մարզիկները մեր դրոշը բարձրացնում, ոգեշնչվում էի, մտքումս միշտ ասում էի, որ ես էլ եմ դառնալու Եվրոպայի ու աշխարհի չեմպիոն, որ երկրիս դրոշը բարձր պահեմ։ 17 տարեկանից սկսած զբաղվում եմ ծանրամարտոով։ 20 տարեկան էի, երբ ունեցա իմ առաջին ձեռքբերումը։

-Որտե՞ղ էր դա, ինչպիսի՞ զգացողություններ ունեցաք։

-Դա եղել է 2022 թվականի հոկտեմբերի 23-ին՝ Ալբանիայի Դուրես քաղաքում, գրավեցի 3-րդ հորիզոնականը։ Զգացողություններս անբացատրելի էին` շատ սպասված մրցաշար էր ինձ համար, մի քանի տարի պայքարել էի այս կոչման համար, դրա համար շատ ուրախ ու հպարտ եմ։

Մերին Երիտասարդների Եվրոպայի առաջնությունում, Ալբանիա, լուսանկարը՝ իստագրամյան էջից

-Ի՞նչ դեր ունի ընտանիքը Ձեր հաջողությունների մեջ։

-Մայրս սկզբում համաձայնվեց այն մտքով, որ կգնամ, դժվար կլինի, կհիասթափվեմ ու այլևս չեմ գնա։ Բայց առաջին օրից շատ սիրեցի ծանրամարտն ու շարունակեցի։ Մայրս մինչև հիմա չի համակերպվում իմ ընտրած ուղու հետ։ Երբ տեսնում է ձեռքերիս և ոտքերիս կապտուկները, ասում է, դուրս արի, այլևս չզբաղվես, բայց միշտ ոգևորվում է։ Տատիկիս էլ միշտ ասում է` Մերի ջան,զգույշ եղի։ Որոշ ժամանակ նաև քույրս էր զբաղվում ծանրամարտով, բայց վնասվածք ստանալուց հետո չշարունակեց մարզական կարիերան։

Մերին մայրիկի, տատիկի և քույրիկի հետ, լուսանկարը՝ արխիվից

-Ինչպիսի՞ն է Ձեր ամենօրյա մարզումների ռեժիմը։

-Շաբաթը պարապում եմ 6 օր, կիրակի օրերին հանգստանում եմ։ Երբ հավաքականների չեմ լինում, օրվա ընդհացքում պարապում եմ ժամը 11-ից 14։30։ Իսկ երբ հավաքականների եմ լինում` պարապում եմ շաբաթը երեք անգամ։ իսկ մարզումներից առաջ պարտադիր հաց եմ ուտում, որպեսզի մեծ էներգիա ունենամ և դիմակայեմ։

-Ո՞րն է ամենաբարդ պահը, որ ունեցել եք Ձեր կարիերայում, և ինչպե՞ս եք հաղթահարել։

-Երբ մարդկանց մեծամասնությունը չէր հավատում ինձ ու իմ ուժերին: Երբեմն նաև դժվարություն է, երբ մրցաշարից առաջ հարյուր տոկոսանոց մարզավիճակում չես գտնվում։

-Ինչպիսի՞ն է լինել եվրոպայի փոխչեմպիոն։ Ինչպիսի՞ մարտահրավերներ են առաջանում այդ տիտղոսը կրելու հետ։

-Պատվո հարթակ բարձրանալիս հպարտություն ես զգում, հետո հասկանում ես, որ արդարացրել ես մարզիչներիդ հույսերը, դե ավելի հպարտ ու երջանիկ կլինեմ, երբ լինեմ չեմպիոն, ոչ թե փոխչեմպիոն, բայց չեմ հուսահատվում, կարծում եմ` Աստված է որոշել այդպես, ես միշտ շնորհակալ եմ Աստծուն այն ամենի համար ինչ ունեմ։

Փոխչեմպիոնը հավաքականի մարզիչների՝ Արտաշես Ներսիսյանի և Տարոն Ներսիսյանի հետ

-Ո՞վ կամ ի՞նչն է Ձեզ ամենից շատ մոտիվացնում այս ճանապարհին։

-Մարզիչներս, Նազիկ Ավդալյանը և Հռիփսիմե Խուրշուդյանը, նրանց անցած ճանապարհը ինձ շատ է մոտիվացնում։

Մերին Նազիկ Ավդալյանի հետ

-Ի՞նչ խորհուրդ կտայիք երիտասարդ մարզիկներին, ովքեր նույնպես ուզում են հասնել մեծ հաջողությունների։

-Ինչ էլ լինի, կյանքում չհանձվեք։ Եթե ինչ- որ բան սկսել եք` ավարտին հասցրեք մինչև վերջ։

-Եվ որպես աղջիկ ծանրորդ` կասեք ի՞նչ դժվարությունների եք հանդիպել։

-Ինձ միշտ ասում էին ծանրամարտը աղջկա սպորտաձև չի, գնա ուրիշ բան ընտրիր, ուզում եմ այդ կարծրատիպը կոտորվի։

-Ձեր մարզիչների խորհուրդներից ո՞ր մեկն է Ձեզ վրա ամենամեծ ազդեցությունը թողել:

-Անձնական մարզիչս` Քրիստինե Պետրոսյանը, միշտ ասում էր` հավատա քեզ։ Երբ ասում էի` կկարողանամ, ասում էր` քո աշխատասիրությամբ կհասնես ամեն ինչի։ Եվ ամեն անգամ իմ առջև նպատակ եմ դնում, որ ես կարող եմ։

Մերին անձնական մարզչի՝ Քրիստինե Պետրոսյանի հետ

-Ունե՞ք դեռևս չիրականացված նպատակներ, որոնց ձգտում եք:

-Իհարկե, շատ նպատակներ դեռ ունեմ, չեմ սիրում խոսել դրանց մասին, բայց հուսով եմ, որ անպայման կիրականանան։

-Ո՞րն է այն հատկանիշը, որը հույս ունեք, որ մարդիկ կպահպանեն Ձեր մասին հիշելով:

-Հավատարիմ, ուրախ, զվարթ անձնավորություն։

-Ո՞րն է եղել ամենատպավորիչ առաջնությունը։

-ՀՀ երիտասարդների առաջնությունը, երբ առաջին անգամ դարձա Հայաստանի չեմպիոն, հետո 2022 թվականի եվրոպայի առաջնությանը մասնակցելն էր։

-Ո՞րն է եղել ամենատպավորիչ առաջնությունը։

-Ձեր ամենասիրելի նախաճաշը:

-Հացով ձվածեղ։ (Ծիծաղում է.)

Մերի Թումասյանի լուսանկարը՝ իստագրամյան էջից

-Ձեր սիրելի հոբբին։

-Սիրում եմ նկարել։

-Եթե հնարավորություն ունենայիք մեկ օրվա ընթացքում ապրել մեկ այլ մարդու կյանքով, ո՞ւմ կընտրեիք:

-Ճիշտն ասած ոչ ոքի։

-Ինչպե՞ս կսահմանեք հաջողությունը մեկ բառով։

-Երազանքների իրականացում։

-Առաջին բանը, որը անում եք առավոտյան արթնանալուց հետո:

-Միշտ շնորհակալություն եմ հայտնում Աստծուն։

-Սիրելի երկիրը, որտեղ դեռ չեք եղել:

-Ֆրանսիա։

-Ամենամեծ նպատակն այս տարվա համար:

-Ցանկանում եմ դառնալ Եվրոպայի մեծահասակների առաջնության մեդալակիր։