Ալբերտ Իսոյանը ծնվել է 1938 թվականի նոյեմբերի 23-ին` Ջավախքի գեղատեսիլ գյուղերից մեկում՝ Սաթխայում։ Նրա մանկությունը և ողջ կյանքը խորապես կապված են հայրենի հողին ու այնտեղ ապրող մարդկանց արժեքներին։ Իսոյանի ծնողները՝ Ներսեսն ու Հոռոմը, գյուղի աշխատասեր բնակիչներ էին։ Հայրը զբաղվում էր հողագործությամբ, իսկ մայրը՝ կթվորությամբ ու տնային տնտեսությամբ՝ փոխանցելով որդուն իր անսահման նվիրումն ու սերը գյուղի նկատմամբ։
1958 թվականին ավարտելով Սաթխայի միջնակարգ դպրոցը՝ Ալբերտ Իսոյանը հետագայում ուսումը շարունակել է Երևանի պետական համալսարանում, որտեղ 1971 թվականին ավարտել է բանասիրական ֆակուլտետը։ Ստացած գիտելիքներով զինված՝ նա վերադարձել է հայրենի գյուղ և ամբողջ նվիրումով սկսել աշխատել որպես հայոց լեզվի ուսուցիչ՝ սեր սերմանելով աշակերտների մեջ մայրենիի ու ազգային արժեքների հանդեպ։

Կառույցը քարաշեն է՝ ժայռաբեկորների միաձուլումով: Քարը տաշած չէ, բնական վիճակում է, կարծես կիկլոպյան ամրոց ես մտնում: Հայ ավանդական օդայի ոճով է, հազարաշեն կոչված տանիքով:
Միջավայրով էլ ազգագրական է, հայաշունչ:
Հեղինակն ու հիմնադիրները երկրի վրա երկնայինն են տեսել և բերել, մարմին են տվել այն ոգեղենին, որ հատուկ է լեռնաբնակին:

Թանգարանում ցուցադրվում են տարբեր իրեր, որոնք վերաբերում են գյուղատնտեսությանը, կենցաղին, մշակույթին, գրականությանը և պատերազմին։
Այստեղ կարելի է տեսնել Ջավախքի բնակիչների առօրյան ներկայացնող առարկաներ, հին գյուղատնտեսական գործիքներ, ազգային հագուստներ, ինչպես նաև պատերազմական ժամանակաշրջանի նյութեր։

Սուրբ Հարություն եկեղեցին Մեծ Արագյալում վերածվել է համայնքի համար ոչ միայն աղոթքի, այլև հավաքման, ազգային և հոգևոր ինքնության պահպանման խորհրդանիշի։