Վարազդատ Հարությունյան
Վարազդատ Հարությունյանը դարձել է հայ ճարտարապետական ավանդույթների շարունակողը։ Նա հեղինակ է 800–ից ավելի գիտական հոդվածների, 3 դասագրքեր, հայկական ճարտարապետության մասին 40 գրքերի, ինչպես նաև հուշագրությունների 3 հատորների: Հարությունյանը 50 տարի ղեկավարել է Պոլիտեխնիկական համալսարանի ճարտարապետության ամբիոնը և շուրջ 12 տարի ղեկավարել է Հայաստանի ճարտարապետների միությունը։
Վարազդատ Հարությունյանի տունը համարվում է մշակութային ժառանգություն, և թեև այն ռեստորան է դարձել, այնտեղ պահպանվում են ճարտարապետի մասին հիշողություններ։ Տան որոշ հատվածներ հիշեցնում են նրա անցած ուղղու և ստեղծագործական գործունեություն մասին։
«Վարազդատ Հարությունյանը մեծ անուն և պատիվ է ունեցել։ Ամենամեծ պատիվն այն է, որ նրա աշակերտներից այսօր էլ այցելում են մեզ, նաև հյուրեր են գալիս, որոնք պատմում են ճարտարապետի մասին, և օր օրի ավելի շատ բան ենք իմանում նրա կյանքի և գործունեության մասին»,-մեզ հետ զրույցում ասաց ռեստորանի հյուրընկալության տնօրեն Մարինա Ադյանը։

Հյուրընկալության տնօրենը պատմում էր, որ նախկինում ռեստորանում ցուցադրություններ էլ էին անցկացվում, և քանի որ այցելուներ էին գալիս, և այդ ժամանակ դեռ տեսախցիկներ չկային, բազմաթիվ իրեր գողացվել են։ Այդ է պատճառը, որ ներկայումս ցուցադրություններ չեն անցկացվում։
Մարինայի խոսքով, ճարտարապետի աշխատանքները պահպանվում են ռեստորանում, որոշ փոփոխություններ են արել, բայց նաև պահպանել են իր աշխատասենյակը։ Քանի որ ճարտարապետը միշտ ցանկացել էր, որ իր տունը մարդաշատ լինի և դատարկ չմնա, նրա թոռնիկները վարձով են տվել տարածքը՝ ինչ որ բան ստեղծելու նպատակով։

Վարազդատ Հարությունյանը ոչ միայն մեծանուն ճարտարապետ էր, այլև մշակույթի գործիչ, որն իր ամբողջ կյանքը նվիրեց հայկական ինքնության, ոճի և ստեղծագործական մտքի պահպանմանը։ Նրա կառուցած շենքերը պարզապես քար չէին․ դրանք կենդանի վկայություններ էին մի ժողովրդի, որոնց պատմությունն ու ոգին խորապես ապրում են իր ճարտարապետության մեջ։ Վարազդատ Հարությունյանը դարձավ ոչ միայն իր ժամանակի վարպետը, այլև սերունդների ուսուցիչը՝ սերմանելով արժեքներ, գաղափարներ ու սեր դեպի հայրենի ճարտարապետական ժառանգությունը։ Նրա աշակերտները այսօր էլ շարունակում են նրա սկսած ուղին՝ իրենց գործով հարգանքի տուրք մատուցելով վարպետի հիշատակին։